واترپمپ تراکتور
در موتور های درون سوز دو مدل خنک کاری موتور وجود دارد، یک مدل با هوا و دیگری با مایعات، کار خنک کاری را انجام می دهد. در موتور هایی که در مناطق سردسیری کار می کنند، بهتر است از نوع هوا خنک استفاده شود، در موتور های کوچک به دلیل سبک شدن موتور از هوا خنک استفاده می شود. برای خنک کاری در سیستم هوا خنک، اطراف سیلندر به صورت شبکه شبکه می باشد، که باعث این می شود که سطح بیشتری با هوا در تماس باشد. در بیشتر موتور های هوا خنک که با سرعت کم حرکت می کنند یا هیچ حرکتی نمی کنند، از یک فن دمنده استفاده می شود، هوای بیشتری به بدنه ی موتور رسیده تا بهتر خنک شود این فن معمولا بسته به ابعاد و تعداد سیلندر های موتور، کوچک یا بزرگ می شود و معمولا نیروی خود را از میل لنگ گرفته و بعضی مواقع از سیستم برق خودرو استفاده کرده و به صورت برقی کار می کند. موتور های هوا خنک به دلیل اینکه نیاز به سرویس کمتری دارد، هزینه ی اولیه در آن پایین است و متعلقات و کانال های آب دور سیلندر وجود ندارد، موتور سبک شده و کوچک تر نیز می شود و به همین دلیل از این موتور ها در مواردی که نیاز به موتور سبک هست استفاده می شود.
ولی در مناطق گرمسیری، چون سیستم هوا خنک جوابگو نیست و موتور به مشکل بر می خورد از موتور هایی که دارای سیستم آب خنک است، استفاده می شود.این سیستم در مناطق سردسیری امکان یخ زدن مایعات در داخل موتور و رادیاتور وجود دارد به همین دلیل در مناطق سردسیری تا حد امکان از این سیستم استفاده نمی کنند. در سیستم های آب خنک باید از مایعاتی مانند ضدیخ استفاده شود که درجه انجماد آن پایین بوده و در زمستان باعث یخ زدن موتور و در نهایت مشکلاتی که بعد از آن پیش می آید، نشود. مایعات خنک کننده به جز اینکه باید از ویژگی ضدیخ بودن برخوردار باشد باید ضدجوش، ضدخورندگی (ضدزنگ) با قابلیت تمیز کردن در داخل موتور نیز باشد.
برای چرخیدن مایعات خنک کننده در داخل موتور نیاز به یک پمپ آب که بتواند مایعات را در قسمت موتور و رادیاتور به گردش در بیاورد، می باشد. این پمپ در قسمت ورودی مایعات سرد قرار دارد و نیروی مورد نیاز خود را از موتور می گیرد و مایعات را با پروانه ای که دارد به سمت بلوکه ی سیلندر و سرسیلندر که دارای مجرای آب است، هدایت می کند. مایعات پس از دریافت گرمای موتور ، از قسمت سرسیلندر خارج شده و توسط شیلنگ ها به رادیاتور رسیده و در رادیاتور سرد می شود و از قسمت پایین رادیاتور وارد پمپ آب می شود.
قطعه ای به نام ترموستات در مسیر چرخش مایعات وجود دارد، که باعث می شود تا زمانی که مایعات به دمای مشخصی نرسیده باشد، این مایعات توسط پمپ در داخل موتور در گردش باشد تا به دمای تعیین شده ی ترموستات برسد و باز شود و در نهایت مایعات به قسمت رادیاتور انتقال داده شود.
پمپ کوچکی که به اسم واترپمپ در موتور ها شناخته می شود؛ از یک پروانه ی آب، شافت پروانه، بلبرینگ ها، فیبر و فنر، پولی تسمه و بدنه ی پمپ تشکیل شده است.
پروانه ی آب معمولا از جنس های فلزی مقاوم در برابر زنگ زدگی ساخته می شود و وظیفه ی دریافت آب و انتقال آن توسط نیروی گریز از مرکز می باشد.
شافت پروانه وظیفه ی انتقال نیرو از پولی تسمه به پروانه را دارد، این شافت از فلزاتی ساخته شده که در مقابل خورندگی مقاوم می باشد.
بلبرینگ های واترپمپ تراکتور در داخل پوسته ی پمپ قرار دارد و شافت پروانه از داخل بلبرینگ ها عبور کرده تا شافت به آسانی چرخش کند.
فیبر و فنر از یک سمت به بدنه ی پمپ و از سمت دیگر به شافت پمپ متصل است و وظیفه ی آب بندی بین این دو قطعه را دارد که آب به قسمت بلبرینگ ها و بیرون نفوذ نکند.
پولی تسمه نیرو را از تسمه می گیرد و به شافت پمپ انتقال می دهد که در برخی از موتور ها بر روی همین پولی تسمه، پروانه ی باد نیز نصب شده و بسته به موتور تعداد شیار های پولی متفاوت است.
بدنه ی پمپ معمولا از فلزاتی که در برابر خوردگی مقاوم هستند، ساخته می شود و کل اجزای یک پمپ آب بر روی آن نصب می شود، این پمپ ها معمولا قابل تعمییر نیستند و باید تعویض گردند.
واترپمپ ها بسته به نوع موتور ها در ابعاد و اشکال مختلفی وجود دارد، واترپمپ تراکتور به دلیل دیزلی بودن موتور ها از موتور های بنزینی بزرگتر می باشد تا بتواند آب بیشتری در موتور به گردش در بیاید