پمپ پیستونی یا دیافراگمی؟

پمپ های دیافراگمی در مقایسه با پیستونی، دبی بالاتر، دور کمتر(معمولا 540 دور) و فشار کمتری دارند. این پمپ ها نیازی به پکینگ برای آب بندی قسمت داخل سیلندر(که حاوی سم خواهد بود) با قسمت داخلی پمپ (که شامل میل لنگ و سایر اجزاء است)، ندارند و خود دیافراگم این آب بندی را 100 درصد انجام می دهد. این در حالی است که در پمپ های پیستونی وظیفه این آب بندی بر عهده پکینگ ها می باشد و پکینگ ها درصد بسیار کمی نشتی دارند. این نشتی باعث می شود مقداری سم وارد روغن شود و در نتیجه فرسایش قطعات داخلی پمپ زیاد گردد و عمر پمپ را کم کند.

وجود ذرات جامد داخل محلول سم یکی از عوامل فرسایش زود هنگام پکینگ ها است. و این فرسایش در پمپ های دیافراگمی وجود ندارد. از دیگر مزایای پمپ های دیافراگمی نسبت به پیستونی می توان به صدای کمتر ان اشاره کرد. اما ضعفی که پمپ های دیافراگمی دارند، فشار بالا و شوک های ناگهانی در فشار است که با بروز ان، دیافراگم اسیب خواهد دید.

درنهایت نتیجه گیری که می توان کرد اینگونه است:

پمپ های دیافراگمی نسبت به پیستونی برترند و استفاده از ان ها به علت دبی بالاتر، سروصدای کمتر و استهلاک کمتر توصیه می شود. اما این در مورد سمپاش هایی است که فشار کمی نیاز دارند.

در مورد سمپاش هایی که به فشار بالایی نیاز دارند مثل لنس دارها با طول شلنگ زیاد، یا بوم دارهایی که بوم های خیلی بلند دارند، استفاده از پمپ پیستونی، به خاطر تحمل فشارهای بالا، توصیه می گردد.

و در پایان باید گفت که این مقایسه در مورد پمپ ها با کیفیت یکسان است. به عنوان مثال نمی توان یک پمپ پیستونی با کیفیت بالا را با یک پمپ دیافراگمی با کیفیت پایین مقایسه کرد.

همچنین یاداور می شویم نگهداری درست از پمپ بسیار در طول عمر ان موثر است که تعویض به موقع روغن یکی از مهمترین ان هاست.