در خاک‌ورزی حفاظتی، سطح خاک از اثرات فرسایشی باد، باران و آب جاری محافظت می‌شود. مقاومت در برابر این عوامل فرساینده یا با محافظت از سطح خاک با بقایای گیاهی از محصولات قبلی، یا رشد گیاهان و یا با افزایش زبری سطح با نرم نکردن کامل سطح خاک یا افزایش نفوذپذیری خاک حاصل می شود. تلفات فرسایش آبی برای سیستم های مختلف خاکورزی در جدول زیر نشان داده شده است. فرسایش خاک به طور دقیق به معنی میزان خاکی است که از یک هکتار زمین کم می شود و از دسترس خارج می گردد. حالا یا بوسیله باد به اطراف پراکنده می شود و یا با آب به نقاط دیر و اعماق برده می شود. در این جدول میزان فرسایش خاک پس از کشت ذرت در بقایای سه محصول آورده شده است. در بقایای خود ذرت، در بقایای سویا و در بقایای گندم را شامل می شود. ضمن اینکه همان طور که در جدول دیده می شود، ذیل هر نوع از بقایا دو ستون دیده می شود که یکی میزان پوشش سطح زمین با استفاده از بقایای گیاهی بر حسب درصد و دیگری میزان فرسایش خاک بر حسب تن بر ایکر می باشد. ناگفته نماند که ایکر یک واحد انگلیسی برای سطح کشت می باشد که معادل 0.4 هکتار یا 4 هزار متر می باشد.

هدف مشترک سیستم‌های خاک‌ورزی حفاظتی کاهش تلفات فرسایش خاک کمتر از مقدار تحمل از دست دادن خاک یا مقدار T است. تحمل از دست دادن خاک تخمینی از حداکثر نرخ سالانه فرسایش خاک است که می تواند بدون تأثیر بر بهره وری محصول در یک دوره پایدار رخ دهد. تحمل از دست دادن یا تحمل فرسایش خاک برای زمین های زراعی کانزاس به طور معمول در محدوده 4 تا 5 تن در هر ایکر در سال است که معادل 10 تا 12.5 تن در هر هکتار در سال می باشد.

مقدار بقایای لازم برای جلوگیری از فرسایش خاک، به عوامل متعددی مانند شرایط و الگوهای اقلیمی، فرسایش پذیری خاک، ناهمواری سطح، طول مزرعه، طول و شیب زمین، شیوه های کشت و سایر اقدامات حفاظتی بستگی دارد. یک قانون کلی این است که 30 درصد از بقایا، پس از کشت روی سطح خاک باقی بماند، در جایی که فرسایش آبی، یکی از مشکلات اصلی است. مزارع نسبتاً مسطح را می توان با حداقل 15 تا 20 درصد بقایای گیاهی در برابر فرسایش آبی محافظت کرد. مزارع با شیب های تندتر یا طولانی تر ممکن است به مقادیر بیشتری از بقایای سطحی نیاز داشته باشند. در مواردی که فرسایش بادی نگرانی اصلی است، باید بقایای محصول قبلی به صورت ایستاده نگه داشته شود و از کف درو نشوند تا مقابل باد مقاومت کنند. مخصوصا اینکه نگه داشتن ته کلش ها با ارتفاع 10 تا 20 سانتی متری، مزیت بیشتری برای گرفتن برف در طول ماه های زمستان دارد. در شرایط خاص، خاکورزی حفاظتی به تنهایی ممکن است به اندازه کافی از سطح خاک در برابر تلفات فرسایش محافظت نکند. در این شرایط، خاک‌ورزی حفاظتی را می‌توان با سایر روش‌های حفاظتی، مانند خط‌کشی، کانتورینگ، برش نواری، یا بادشکن ادغام کرد تا حفاظت لازم را فراهم کند.

تحقیقات طولانی مدت نشان داده است که ذرت را می توان با موفقیت با سیستم های خاک ورزی حفاظتی کشت کرد. مدیریت و برنامه ریزی دقیق مهم است. توزیع یکنواخت بقایای گیاهی، کنترل موثر علف های هرز، قرار دادن مناسب بذر در خاک، تنظیم صحیح ادوات کارنده، آزمایش خاک و مدیریت کود همگی در تولید ذرت در خاک ورزی حفاظتی مهم هستند و باید مدیریت صحیح را در اعمال آنها به کار برد.
بسیاری از تولیدکنندگانی که برای اولین بار ذرت بدون خاکورزی را امتحان می کنند، پس از کشت سویا، این کار را انجام می دهند. چون مشکلات کاشت کمتری در سویا-ذرت وجود دارد زیرا سویا بقایای کمتری نسبت به سایر محصولات تولید کرده، بقایای به راحتی مدیریت می شود و خاک به طور کلی نرم می ماند.
کاشت به روش بی خاکورزی ذرت برای خاک هایی که دارای زهکشی متوسط تا خوب هستند مناسب است. خاک‌ها اغلب در طول فصل رشد در شرایط بدون خاک‌ورزی خنک‌تر و مرطوب‌تر می‌مانند. در حالی که حفظ رطوبت خاک بوسیله بی خاکورزی در دوره های خشک یا زمان هایی که با کاهش بارندگی مواجه هستیم، یک مزیت است، اما در طول دوره رشد می تواند به معنای کاشت دیرتر، کندتر جوانه زدن بذر، تاخیر در رسیدن و طولانی تر شدن مدتی بشود که بذرها در معرض آفات هستند. این شرایط می تواند منجر به کاهش عملکرد در شرایط بدون خاکورزی، به ویژه در مناطق خنک و مرطوب، و در خاک هایی با زهکشی ضعیف شود. بتحت این شرایط، یعنی در مناطق پرباران یا خاک های با زهکشی ضعیف، سایر سیستم‌های خاک‌ورزی حفاظتی، مانند خاک‌ورزی نواری، کم خاکورزی یا خاکورزی پشته ای ممکن است انتخاب‌های بهتری باشند.

خاکورزی نواری برخی از مزایا را فراهم می کند و از برخی از مشکلات سیستم های معمولی و بدون خاکورزی جلوگیری می کند. شخم زدن یک نوار 8 تا 10 اینچی در پاییز یا بهار یک محیط مساعد در اوایل فصل برای رشد و نمو ذرت فراهم می کند. با باقی مانده کمتر روی ردیف، خاک می تواند در شرایط معمولی خنک و مرطوب در اوایل بهار، سریعتر خشک و گرم شود. در 3 سال آزمایش با بقایای گندم، دمای خاک به طور مداوم 4 تا 6 درجه فارنهایت در ردیف‌های خاک‌ورزی شده گرم‌تر از ردیف‌های بدون خاک‌ورزی بود. رشد محصول در اوایل فصل، جذب مواد مغذی و عملکرد برای ذرت در کشت نواری بیشتر از ذرت در بی خاکورزی بود. بقایای حفظ شده در فاصله خاکورزی نشده بین ردیف ها، رطوبت خاک را حفظ کرده و خاک را از فرسایش باد و آب محافظت می کند.
خاکورزی نواری به ادوات خاصی نیاز دارد همانطور که بی خاکورزی به ادوات کشت مستقیم یا دیم کارها نیاز دارد. طرح ها و ادوات مختلفی برای این اهداف از سوی تولیدکنندگان به بازار معرفی شده است.