کاری نسبت به گذشته انجام شده است، زیرا فقدان داده ها در مورد این موضوع و غفلت سازندگان برای شناخت و تاکید بر اهمیت آن، بخش بزرگی از مشکلات روانکاری تراکتورها را به همراه دارد. در طراحی یک موتور، روش روغن کاری باید بر اساس نوع و کلاس سرویس آن تعیین شود. متأسفانه، نارسایی‌های طراحی موتور و روش‌های تبخیر سوخت اغلب نیاز به انتخاب سیستم روغن‌کاری دارد که ممکن است برای نوع خاصی از موتور که طراح مجبور به استفاده از آن است، بهترین نباشد. این به ویژه در مورد برخی از موتورهای افقی صادق است، که در آنها سوخت در حالت نسبتاً خام معرفی می شود و عمدتاً برای تبخیر به تراکم متکی هستند. در چنین شرایطی تبخیر می تواند در بهترین حالت فقط جزئی باشد و استفاده از هر چیزی غیر از سیستم غیر گردشی به دلیل قطعیت رقیق شدن روغن ممنوع است.

انواع سیستم های روغن و روانکاری

سیستم ها و ترکیبات زیادی از سیستم ها در روغن و روانکاری موتور تراکتور استفاده می شود. من قصد ندارم به طور کلی وارد بحث سیستم های روغن کاری شوم، اما می خواهم به طور خلاصه به چند مورد از آنها اشاره کنم. روغن گیر فتیله ای قدیمی که با موفقیت در برخی از اولین موتورها استفاده می شد، با ظهور سوخت های سنگین منسوخ شده است و روش روغن کاری مدرن در موتورهای افقی با تغذیه نیروی تک جریانی خودکفایی جایگزین شده است. روغن گیر مکانیکی واحد خارجی. طبیعتاً موتور افقی با سیستم اسپلش سازگار نیست، اما اگر روش های کاربراتوری سوخت های درجه پایین موجود در برخی از این موتورها بود، استفاده از آن را ممنوع می کرد. از آنجایی که روغن فقط یک بار استفاده می شود، باید انتظار مصرف روغن سنگین را داشت. با این حال، هنگامی که از روش‌های کاربراتوری مناسب استفاده می‌شود، این روغن‌های مکانیکی و سیستم‌های غیر گردشی مانند هر سیستم دیگری کارآمد هستند. برخی از موتورهای عمودی به دلایل مشابهی از روغن‌های مکانیکی استفاده می‌کنند، که به نظر من تلاش می‌کنند بدون اینکه دلیل مشکل را برطرف کنند.

تغذيه تحت فشار گردشي، سیستم پاششی و تركيبات مختلف اينها، سيستم هايي هستند كه با فاصله زياد در موتورهاي عمودي تراكتور استفاده مي شوند. تنظیم سیستم پاشش به ویژه آسان است، درک و مراقبت از آن برای اپراتور معمولی آسان است، و هنگامی که مشکل سوخت مانعی ندارد، مقرون به صرفه است و به خوبی شایسته استفاده گسترده فعلی است.

انتخاب روان کننده

انتخاب روغن، مانند انتخاب سیستم روغن و روانکاری موتور، باید بر اساس نوع موتور و خدمات مورد نیاز تعیین شود. با این حال، هزاران نفر از اپراتورهای تراکتور را می‌یابیم که از روغن‌هایی که به‌عنوان «روغن موتور» فروخته می‌شود استفاده می‌کنند، زیرا فکر می‌کنند که اگر بهای گزافی را برای به اصطلاح روغن موتور بپردازند، مشکلی نیست. من امروز در میدان تراکتور اشتباهی بزرگتر از این باور رایج نمی شناسم که هر روغنی روغن خوبی است اگر قیمتش به اندازه کافی بالا باشد یا در یک قلع مهر و موم شده خریداری شود. کشاورز اصلاً مقصر نیست، زیرا هیچ آزمایش عملی وجود ندارد که او بتواند برای تعیین مناسب بودن روغن برای موتور خود اعمال کند، مگر اینکه واقعاً آن را امتحان کند، که اغلب هزینه بر است. توجه بسیار کمی از سوی سازنده تراکتور به یافتن بهترین روغن ها برای موتور خود و اصرار بر استفاده از آنها شده است. این کار باید به طور کامل و دقیق توسط هر تراکتورسازی انجام شود، اگر فقط از عملکرد رضایت بخش محصول خود مطمئن شود. من تراکتورهای زیادی را می شناسم که به ناحق محکوم شده اند، صرفاً به این دلیل که سرویس دهنده در تحویل ماشین نتوانست اهمیت روغن و مراقبت صحیح را بر روی خریدار تأثیر بگذارد.

استفاده روزافزون از سوخت‌های با عیار پایین توجه بیشتری را به مسئله روغن جلب کرده است و اکنون متوجه می‌شویم که برخی از تراکتورسازان فضای بیشتری را در کتاب‌های دستورالعمل‌های خود به این عامل که مدت‌ها نادیده گرفته شده اما مهم هستند، اختصاص می‌دهند. برخی از آنها به محض اینکه شروع به استفاده از سوخت های درجه پایین کردند مجبور به انجام این کار شدند. موتور افقی که سوخت آن قبل از ورود به سیلندرها کاملاً تبخیر نمی شود باید از بدنه بسیار سنگین استفاده کند تا از سایش فوری و بیش از حد جلوگیری شود، زیرا رقیق شدن روانکار توسط سوخت خام همیشه موجود، کیفیت روانکاری آن را به سرعت کاهش می دهد. چنین روغنی برای روانکاری پس از رقیق شدن جزئی مورد نیاز است. این واقعیت که نفت سفید راحتتر از بنزین به عنوان حلال نفت عمل می کند تا حدی دلیل این واقعیت است که با روغن سنگین بدنه یکی از این موتورها در واقع با نفت سفید بهتر از بنزین کار می کند. روغن سنگین غلیظ توسط بنزین بریده نمی شود، بنابراین کشش پیستون بیشتر و احتراق کامل روغن اضافی کمتر می شود و اغلب منجر به تشکیل کربن بیشتر و قدرت کمتر در بنزین می شود.
برای نشان دادن این موضوع به موردی اشاره می کنم که مدتی پیش تحت نظر ما قرار گرفت. شرکتی که یک موتور افقی تک سیلندر بزرگ تولید می‌کرد، با اشتیاق اظهار داشت که موتور به‌طور قابل‌توجهی قدرت بیشتری بر روی نفت سفید نسبت به بنزین تولید می‌کند، حتی زمانی که بنزین گرم نشده است. ما بررسی کردیم و متوجه شدیم که تا زمانی که از روغن بسیار سنگین استفاده می‌شود، چنین واقعیتی وجود دارد، که به دلیل کاربراتوری معیوب نفت سفید ضروری است. با این حال، وقتی از روغن سبک‌تر و مناسب‌تری برای بنزین استفاده می‌شد، وضعیت معکوس می‌شد، که نشان می‌دهد به دلیل ارتباط نزدیک کاربراتور با روان‌کاری، چقدر به راحتی می‌توان به نتیجه‌گیری‌های اشتباهی رسید.

انتخاب روغن‌های مناسب برای هر نوع موتور باید پس از آزمایش‌های آزمایشگاهی دقیق، تکمیل شده با آزمایش‌های میدانی به همان اندازه دقیق انجام شود. نوع درست تست های آزمایشگاهی به دستگاه های قابل توجهی نیاز دارد و هزینه بر است، به طوری که برخی از پیشرفت های اخیر در شیمی فیزیک، ابزارهایی که می توان با آن عملکرد هر روغن را به طور دقیق پیش بینی کرد، در صورت اتخاذ، کمک زیادی به حذف برخی از مشکلات روانکاری ما خواهد کرد.

اهمیت روغن تمیز

مراقبت صحیح از سیستم روانکاری را می توان به طور خلاصه در سه کلمه خلاصه کرد: آن را تمیز نگه دارید! به نظر می رسد سخت باشد که به طور متوسط روی اپراتور عادی تأثیر بگذاریم که روغن روان کننده فرسوده می شود و کثیف می شود، حتی اگر از کثیفی های خارجی محافظت شود. یک اپراتور معمولی فراموش می کند که روغن تراکتور در مدت زمان مشابهی شش یا هفت برابر سرویس روغن خودرو می شود و در نتیجه از تمیز کردن و تعویض مکرر مورد نیاز غفلت می کند. بهترین روغنی که می توان به دست آورد با استفاده فرسوده و کدر می شود و برای محافظت از یاتاقان های موتور باید کاملاً تمیز شود. قرار دادن روغن تازه و تمیز در یک میل لنگ کثیف با روغن فرسوده، هدر دادن روغن خوب است. کهنه در مدت کوتاهی جدید را آلوده می کند. به دلیل رقیق شدن روغن، فراوانی تمیز کردن با روش‌های تبخیر ناقص یا ضعیف افزایش می‌یابد. این یک واقعیت تاسف آور است که اغلب یک اپراتور تراکتور وضعیت سیستم روغن کاری خود را با توجه به مقدار روغن موجود در آن به جای کیفیت و وضعیت روغن ارزیابی می کند. این دلیل بسیاری از یاتاقان های سوخته است که ظاهراً با روغن غرق شده بودند.