الف- تراکتورهای سبک و باغی

تراکتورهای سبک و باغی تراکتورهایی هستند که موتور آنها توان کمی داشته و برای کارهای سبک مورد استفاده قرار می گیرند. تراکتورهای سبک یک کاربرد مهم آنها در باغات می باشد چون اندازه ها و عرض کمی دارند و به راحتی می توانند بین درختان باغات حرکت کنند. ضمن اینکه در باغات به توان زیادی نیاز نیست و این تراکتورهای برای انجام عملیات های باغی مناسب می باشند. ضمن اینکه در مواردی که تراکتور نیاز باشد تا بین پشته های کشت حرکت کند تراکتورهای سبک مناسب هستند چون کمتر پشته ها و کرت ها را تخریب می کنند. علاوه بر اینها در بین تراکتورهای سبک و باغی، برخی مواد از فرمانگیری کمرشکنی بهره می گیرند که می توانند در شعاع کمی دور بزنند. در ادامه انواع تراکتورهای سبک و باغی شرکت تراکتورسازی ایران به ترتیب توان و ابعاد ذکر شده و ویژگی های هر کدام بیان می شود.

1- تراکتور 470 تک و جفت دیفرانسیل

تراکتورهای 470 تراکتورسازی تبریز در دو نوع تک و جفت دیفرانسیل تولید شده است که تراکتورهای سبکی بوده و علاوه در مزرعه یا مزارع کوچک، کارایی بسیار خوبی در باغات دارند. این تراکتور موتور 3 سیلندر با توان 44 اسب بخار بهره می گیرد. توان روی شافت پی تی او برابر 7/37 اسب بخار می باشد که این توان برای راه اندازی روتیواتورها و سمپاش ها کاربرد دارد. خیلی از ویژگی های این تراکتور با دیگر تراکتورهای تراکتورسازی یکی است و به آنها در این مقاله زیاد اشاره ای نمی شود. در این مقاله بیشتر بر تفاوت های این محصولات تمرکز می شود. بر همین اساس یکی از ویژگی های تراکتور 470 آن است که سیستم هیدرولیک آن از ظرفیت بالایی برخوردار نیست. ظرفیت بازوهای اتصال سه نقطه این تراکتور برابر 1400 کیلوگرم می باشد البته این میزان برای حالت افقی و ساکن است و در حالت ارتعاش و بالا و پایین شدن بازوها در حین کار، ظرفیت به مراتب کمتر می باشد. حداکثر دبی پمپ برابر 16 لیتر بر دقیقه و فشار قابل تحمل آن 173 بار می باشد. شافت خرمنکوب تراکتورهای 470 تک و جفت دیفرانسیل از نوع 6 خار بوده و فقط در حالت تک دور و موتور گرد می باشند. مثل مابقی تراکتورهای تراکتور سازی از فرمان هیدرولیکی بهره می برند. جعبه دنده از نوع کشویی ساده و کلاچ آن دو مرحله ای است که در مرحله اول گیربکس را خلاص می کند و در مرحله بعد شافت خرمنکوب یا پی تی او را خلاص می کند. گیربکس این تراکتور دارای 8 سرعت رو به جلو و 2 سرعت رو به عقب می باشد. لازم به ذکر است ک تراکتورهای جفت کارایی بالاتری در ادوات کششی و شخم زدن زمین دارند و همین طور برای اتصال بیل های لودری به آنها مناسب می باشد. تراکتورهای 470 جفت تراکتورسازی وزن بیشتری داشته و حدود 200 کیلوگرم از تراکتور 470 تک بیشتر می باشد. در واقع وزن بیشتر هم روی محور جلو می باشد که به دلیل وجود دیفرانسیل جلو است.

2- تراکتور 455 جفت دیفرانسیل

تراکتورهای 455 تراکتورسازی تبریز در دو نوع جفت دیفرانسیل تولید شده است که در مجموع در دسته تراکتورهای سبک دسته بندی می شود. این تراکتور موتور 3 سیلندر با توان 55 اسب بخار بهره می گیرد. توان روی شافت پی تی او برابر 44 اسب بخار می باشد که این توان برای راه اندازی روتیواتورها و سمپاش ها کاربرد دارد. موتور این تراکتور فرقی با موتور 470 ندارد ولی چون از سیستم توربوشارژ استفاده می کند و حجم هوای ورودی به موتور بیشتر می شود، توان تولیدی موتور بیشتر می گردد. در واقع این موضوع مهمترین تفاوت 455 با 470 می باشد. از لحاظ توان هیدرولیکی کاملا مشابه با تراکتور 470 است. شافت خرمنکوب تراکتورهای 470 تک و جفت دیفرانسیل از نوع 6 خار بوده و فقط در حالت تک دور و موتور گرد می باشند. یکی دیگر از تفاوت های این تراکتور با تراکتور 470، تأمین دور 540 دور است که در این تراکتور تأمین می شود. از لحاظ کلاچ و گیربکس هم این تراکتور با 470 تفاوتی ندارد. از لحاظ وزنی هم تراکتور 455 وزن بالاتری دارد و این تراکتور با وزن کل 2460 کیلوگرم، سنگین ترین تراکتور باغی است که 100 کیلو از 470 جفت بیشتر است.

ب‌- تراکتور های سنگین و متوسط

تراکتورهای سنگین و متوسط، تراکتورهای هستند که بیشتر در زراعت و زمین کشاورزی به کار می رود و توان هایی بالای 50 اسب بخار دارند. این محصولات تراکتورسازی تبریز، در دو نوع تک و جفت دیفرانسیل موجود می باشند. لازم به ذکر است که تراکتورهای تک و جفت از لحاظ توان موتوری معمولا یکسان هستند و فقط بعضی آپشن ها و بهره برداری از توان یا بازدهی توان در تراکتورهای جفت دیفرانسیل بیشتر است. در ادامه تراکتورهای سنگین و متوسط تراکتور سازی ایران، به ترتیب قدرت و سنگینی از توان کم به توان زیاد ارائه می شوند. تراکتورسازی ایران در بخش تراکتورهای سنگین و متوسط خود تنوع بیشتری دارد و از محصولات مختلفی برخوردار است.

1- تراکتور 475 تک و جفت دیفرانسیل

تراکتور 475 در واقع تراکتورهای 285 قدیمی تر هستند که مقداری متفاوت تر شده اند. تراکتور 475 تراکتور سازی متداول ترین تراکتور چهار سیلندر در ایران است که در دو نوع تک و جفت دیفرانسیل تولید شده است که نوع جفت آن هم در بازار ایران رایج تر می باشد. این تراکتور در مزراع کوچک تا متوسط کارایی خوبی داشته و ادوات مختلفی به آن بسته می شود و با توجه به قیمت کمتر آن برای کشاورزان، با استقبال بالایی از سوی آنان مواجه شده است. تراکتور 475 تک و جفت دیفرانسیل از موتور 4 سیلندر با توان 69 اسب بخار بهره می گیرد. توان روی شافت پی تی او درصدی کمتر شده و برابر 63 اسب بخار می باشد که این توان برای راه اندازی روتیواتورها و سمپاش ها کاربرد دارد. خیلی از ویژگی های این تراکتور با دیگر تراکتورهای تراکتورسازی یکی است و به آنها در این مقاله زیاد اشاره ای نمی شود. که از آن جمله می توان به فرمان هیدرولیکی و قفل دیفرانسیل مکانیکی اشاره کرد. ظرفیت بازوهای اتصال سه نقطه این تراکتور برابر 2227 کیلوگرم می باشد البته این میزان برای حالت افقی و ساکن است و در حالت ارتعاش و بالا و پایین شدن بازوها در حین کار، ظرفیت به مراتب کمتر می باشد. حداکثر دبی پمپ برابر 16 لیتر بر دقیقه و فشار قابل تحمل آن 214 بار می باشد. یکی از موارد مهم در بررسی تراکتورهای تعداد خروجی های هیدرولیک آنها میباشد. چون هرچه خروجی هیدرولیک بیشتر باشد، امکان استفاده از ادوات هیدرولیک بیشتر می باشد. تراکتور 475 تراکتورسازی دارای دو خروجی هیدرولیک می باشد. شافت خرمنکوب تراکتورهای 475 تک و جفت دیفرانسیل از نوع 6 خار بوده که در دو حالت موتور گرد و چرخ گرد قرار می گیرد. این شافت می تواند با سرعت 540 دور بر دقیقه بچرخد. برخلاف تراکتورهای سبک تراکتور سازی، جعبه دنده از نوع کشویی نبوده و از مدل سنکرون است که دارای 12 سرعت رو به جلو و 4 سرعت رو به عقب می باشد. کلاچ این تراکتور دو مرحله ای است که در مرحله اول گیربکس را خلاص می کند و در مرحله بعد شافت خرمنکوب یا پی تی او را خلاص می کند. تراکتور 475 جفت، وزن و سنگینی بیشتری دارد و این موضوع در کنار دیفرانسیل کمکی جلو، منجر به بازده توان کششی بیشتری می شود و این تراکتور می تواند ادوات سنگین تری را به دنبال خود بکشد و همین طور تعادل و ثبات بیشتری را در حین عملیات داشته باشد. تراکتور جفت دیفرانسیل 475 با وزن نزدیک به 3400 کیلوگرم، در حدود 300 کیلو بیشتر می باشد.

2- تراکتور 854 تک و جفت دیفرانسیل

تراکتور 485 تک و جفت دیفرانسیل در واقع همان تراکتور 475 می باشد که سیستم تنفس موتور آن توربودار شده است و بدین ترتیب توان موتور آن بیشتر شده است. توان 485 برابر حداکثر 75 اسب بخار در محور پی تی او (PTO) می باشد. تراکتور 485 تفاوت بیشتری تراکتور 485 با 475 تقریبا ندارد و از لحاظ گیربکس و هیدورولیک و بقیه شرایط مشابه هم هستند. البته تراکتورهای توربودار با اینکه توان بیشتری دارند ولی هزینه تعمیرات و نگهداری آنها بیشتر است. به همین دلیل کمتر از 475 در بازار رایج شده است.

3- تراکتور 800 تک و جفت دیفرانسیل

تراکتور 800 تک و جفت دیفرانسیل هم شباهت زیادی به تراکتورهای 475 یا 485 تک و جفت دیفرانسیل دارد ولی یک سری از امکانات و تفاوت ها هم با آن دو تراکتور دارد. از نظر شباهت باید گفت که تراکتور 800 هم چهار سیلندر بوده و از نظر گیربکسی و کلاچ و فرمانگیری و ترمز و خیلی از مشخصات کاملا شبیه به تراکتورهای 475 یا 485 می باشد. یک شباهت اضافه ای هم با تراکتور 485 دارد و آنکه تراکتور 800 هم از نوع توربودار است و تنفس هوا به داخل موتور با اعمال قدرت و توان انجام می شود. از لحاظ تفاوت هم باید گفت که اولین تفاوت مربوط به شافت خرمنکوب است که در تراکتور 800 دو سرعت دورانی از شافت قابل تأمین است. در واقع این تراکتور دو نوع شافت خرمنکوب دارد یکی شافت 6 خار با سرعت دورانی 540 و دیگری شافت 21 خار با سرعت 1000 دور بر دقیقه. دور 540 دور برای ادواتی مثل روتیواتور، سمپاش، مته چاله کن و امثالهم استفاده می شود و دور 100 دور هم برای چاپرها کاربرد دارد. در نتیجه این موضوع، کلاچ تراکتور 800 هم تک مرحله است و برای شافت خرمنکوب اهرم جداگانه ای در نظر گرفته شده است. دیگر تفاوت مهم تراکتور 800 هم در سیستم هیدرولیک آن می باشد. با پمپ هیدرولیک کمکی که برای این تراکتور در نظر گرفته شده است دبی پمپ هیدرولیک در این تراکتور به 63 لیتر بر دقیقه رسیده است که منجر به افزایش سرعت عملگرهای هیدرولیک متصل به این تراکتور می شود.

4- تراکتور 399 تک و جفت دیفرانسیل

تراکتور 399 تک و جفت دیفرانسیل را می توان محبوب ترین تراکتوردر بین تراکتورهای تراکتورسازی ایران عنوان کرد. این تراکتور چند ویژگی شاخص دارد که منجر به رواج بالای آن در بین کشاورزان شده است. اول اینکه از توان قابل قبول و نسبتا بالایی برخوردار است و بعد از نظر خروجی های هیدرولیک و توان هیدرولیک هم در حد قابل قبولی می باشد. تراکتور 399 تک و جفت دیفرانسیل از موتور 6 سیلندر با توان 110 اسب بخار بهره می گیرد. توان روی شافت پی تی او درصدی کمتر شده و برابر 95 اسب بخار می باشد که این توان برای راه اندازی روتیواتورها و سمپاش ها و چاپرها مناسب است. خیلی از ویژگی های این تراکتور با دیگر تراکتورهای تراکتورسازی یکی است و به آنها در این مقاله زیاد اشاره ای نمی شود. که از آن جمله می توان به فرمان هیدرولیکی و قفل دیفرانسیل مکانیکی اشاره کرد. ظرفیت بازوهای اتصال سه نقطه این تراکتور هم بالا بوده که حدود 3700 کیلوگرم می باشد البته این میزان برای حالت افقی و ساکن است و در حالت ارتعاش و بالا و پایین شدن بازوها در حین کار، ظرفیت به مراتب کمتر می باشد. با پمپ هیدرولیک کمکی که برای این تراکتور در نظر گرفته شده است دبی پمپ هیدرولیک در این تراکتور به 63 لیتر بر دقیقه رسیده است که منجر به افزایش سرعت عملگرهای هیدرولیک متصل به این تراکتور می شود و فشار قابل تحمل آن 214 بار می باشد. تعداد چهار خروجی هیدرولیک هم دارد که می تواند دو جک دو فشار را راه اندازی کند. شافت خرمنکوب تراکتورهای 399 تک و جفت دیفرانسیل از نوع 6 خار بوده که در دو حالت موتور گرد و چرخ گرد قرار می گیرد. این شافت می تواند با سرعت 540 دور بر دقیقه بچرخد. برخلاف تراکتورهای سبک تراکتور سازی، جعبه دنده از نوع کشویی نبوده و از مدل سنکرون است که دارای 12 سرعت رو به جلو و 4 سرعت رو به عقب می باشد. کلاچ این تراکتور از نوع تک مرحله ای است که فقط گیربکس را خلاص می کند و بای شافت پی تی او اهرم جداگانه ای در نظر گرفته شده است که آن را درگیر کرده و یا در وضعیت خلاص قرار می دهد. تراکتور 475 جفت، وزن و سنگینی بیشتری دارد و این موضوع در کنار دیفرانسیل کمکی جلو، منجر به بازده توان کششی بیشتری می شود و این تراکتور می تواند ادوات سنگین تری را به دنبال خود بکشد و همین طور تعادل و ثبات بیشتری را در حین عملیات داشته باشد. تراکتور جفت دیفرانسیل 399 با وزن نزدیک به 3900 کیلوگرم، در حدود 300 کیلو بیشتر می باشد.

5- تراکتور 4120 جفت دیفرانسیل

تراکتور 4120 جفت دیفرانسیل در دسته تراکتورهای نسبتا سنگین تراکتورهای تراکتورسازی ایران قرار می گیرد که توانی بالغ بر 120 اسب بخار دارد. این تراکتور تفاوت زیادی با تراکتور 399 ندارد به جز اینکه همان تراکتور 399 می باشد که موتور آن توربودار شده است. با توجه به اینکه یک سری از محصولات تراکتور سازی توربو هستند در ادامه توضیحاتی راجع به توربوشارژ و تنفس طبیعی ارائه می شود. توربو شارژ وسیله ای است که هوا را با فشار به داخل موتور می فرستد. این موضوع باعث می شود سوخت داخل سیلندر بهتر بسوزد و درنتیجه قدرت بیشتری تولید می شود. برای درک بهتر تصور کنید یک شعله آتش در حال سوختن است. تا زمانی که به طور طبیعی در حال سوختن باشد، مثل تنفس طبیعی موتور است. اما اگر شعله را باد بزنیم، این آتش شعله ور تر می شود و بهتر می سوزد. این حالت شبیه به موتور مجهز به توربوشارژ است. نسل قدیم توربوشارژ ها، سوپر نامیده می شدند که به وسیله زنجیر می چرخیدند. بعدها توربوشارژ ها اختراع شدند که با انرژی دود خروجی موتور می چرخند و کارایی بهتری دارند. با وجودی که دیگر از سوپر استفاده نمی شود، اما اسم آن هنوز بین تعمیرکارها باقی مانده و به توربوشارژ، سوپر می گویند