اکثر باغات به بارندگی منظم وابسته هستند و آبیاری آنها بسیار گران است یا در دسترس نیست. تحقیقات نشان داده است که خشکسالی می تواند بر رشد و تولید میوه در آفریقای جنوبی و استرالیا تأثیر بگذارد، اما اهمیت آن در آسیا اندازه گیری نشده است. مالچ پاشی و گیاهان پوششی می تواند به حفظ آب کمک کند، با این حال، توصیه می شود در صورت امکان باغات جدید آبیاری شوند. در صورت عدم آبیاری، بارندگی سالانه 1200 تا 1500 میلی متر برای تولید منظم مورد نیاز است.

مراقبت از باغات جوان و تازه کشت شده

کود دهی

در طول سه سال اول، کودها برای رشد سریع درختان استفاده می شود. تا زمانی که درختان اولین برگ خود را بردارند از کود استفاده نکنید. برنامه های تغذیه خود را متناسب با موقعیت های محلی اصلاح کنید. بسیاری از مناطق آسیا از مقادیر بیشتری کودهای آلی استفاده می کنند. در مناطق مستعد یخبندان در پاییز یا زمستان کود داده نشود و از میزان توصیه شده بیشتر نشود. مقادیر زیاد کودهای آلی یا معدنی می تواند درختان را به ویژه در خاک های کم عمق و با زهکشی ضعیف از بین ببرد. کودها را حداقل 20 سانتی متر از تنه دور نگه دارید تا از سوختگی بافت جلوگیری شود. کود را به طور یکنواخت در زیر سایبان یا سایه انداز و تا نقطه ای به فاصله 30 سانتی متر از خط قطره چکان یا لبه سایبان بمالید.

آبیاری

همه باغات در آسیا به آبیاری دسترسی ندارند، با این حال، آبیاری تکمیلی در چند سال اول به استقرار درخت کمک می کند. زمان و مقدار آب مصرفی بسته به اندازه درخت، خاک، آب و هوا و زمان سال متفاوت است.

هرس

درختان جوان برای ایجاد ساختاری قوی، به حداقل رساندن آسیب باد و افزایش سطح میوه دهی هرس می شوند. خسارت باد موضوع مهمی برای برخی ارقام است. ارقام با شاخه های بلند نیاز به برش شاخه ها دارند، در حالی که سایر ارقام با تاج های متراکم کوتاه می توانند از روی زمین قطع شوند. درختان باید به طور منظم در طول چهار سال اول بازرسی شوند و اقدامات بعدی در صورت لزوم انجام شود.
درختان را از سال سوم به بعد با برداشتن تمام شاخه‌ها تا ارتفاع 50 سانتی‌متری از سطح زمین و باقی گذاشتن یک تنه، تمیز کنید. این عمل همچنین برای به حداقل رساندن اثر پیچش بادهای شدید کمک می کند و از تماس میوه ها و برگ ها با زمین جلوگیری می کند. این اجازه می دهد تا برش، وجین و کوددهی به طور موثر و بدون آسیب رساندن به درختان انجام شود. کنترل مورچه و دیگر موارد آسان تر شده و میوه های کمتری توسط حشرات و پوسیدگی آسیب می بینند.
با وجود هرس، برخی از ارقام درختان همچنان فاق ضعیفی تولید می کنند که ممکن است شکافته شود. برای به حداقل رساندن این خطر، بعضی کشاورزان، یک سیستم تسمه و مهاربندی را با استفاده از کابل محکم، برای اتصال شاخه های اصلی ابداع کرده اند.

آفات

مهمترین آفت درختان جوان کنه است. کنه باعث می شود سطح برگ حالت تاول زدگی داشته باشد، در حالی که سطح زیرین آن یک نمد قهوه ای ایجاد می کند. در صورت عدم کنترل، آفت می تواند به درختان آسیب برساند و گلدهی و تولید میوه را کاهش دهد. اگر علائم ظاهر شد، برگ های آلوده را بردارید و بسوزانید. اگر بیشتر درختان آلوده هستند، هر 10 تا 14 روز یکبار، نیاز به سمپاشی پیدا می کنید. برای هر شستشوی جدید این کار را تکرار کنید. زمانی که رشد جدید هیچ علامتی نشان نداد، سمپاشی را متوقف کنید. در همین راستا گوگرد برای حشرات مفید کمتر مخرب است و ترجیح داده می شود، مگر در هوای گرم که روزها بالاتر از 28 درجه سانتیگراد است. گاهی مورچه ها، کرم های برگ خوار، سوسک های برگ خوار به درختان جوان حمله می کنند. اینها را می توان با مواد شیمیایی ثبت شده کنترل کرد.

علف های هرز

علف های هرز برای آب و مواد مغذی با درختان رقابت می کنند. اگر اجازه رشد داده شود، آسیب قابل توجهی به ریشه های درخت در هنگام برداشتن آنها وارد می شود. در مدیریت باغ و باغبانی می توان با محصولات پوششی بین ردیف ها از مشکلات جلوگیری می شود. علف های هرز زیر درختان را می توان با مالچ پاشی، خرد کردن و سمپاشی نقطه ای با علف کش ها کنترل کرد.
مالچ های مورد استفاده شامل کاه گندم، جو یا برنج، یونجه، کلش سورگوم و مواد مشابه است. وقتی مالچ خراب شد آن را تجدید کنید. آن را به خوبی از تنه دور نگه دارید زیرا ممکن است پوسیدگی ایجاد شود. مالچ ها همچنین باعث افزایش مواد آلی خاک، بهبود ساختار خاک، افزایش ذخیره سازی آب و کاهش نوسانات دمای ریشه می شوند.

علف کش ها را در مرز ناحیه مالچ شده و علف های هرز فردی که از طریق مالچ رشد می کنند استفاده کنید. برای کنترل علف‌ها و علف‌های هرز پهن‌برگ از گلایفوسیت با غلظت 5 تا 10 میلی‌لیتر در لیتر استفاده کنید. اجازه ندهید علف کش ها با هر قسمت سبز درخت از جمله تنه تماس پیدا کنند. رانش و بادبردگی محلول سمی را به حداقل رساند. علف کش ها بعضا بسیار گران هستند. با هزینه های نسبتاً کم نیروی کار و انسانی می توانید به صورت مکانیکی به مبارزه با علف های هرز بپردازید.

مدیریت سایبان یا شاخ و برگ درختان

تولید گیاه به تبدیل نور خورشید به انرژی شیمیایی بستگی دارد و در بیشتر موارد این فرآیند در برگها انجام می شود. در حدود 30 سال گذشته حرکتی قوی برای بهبود بهره وری درختان میوه معتدل انجام شده است، بر اساس درک رابطه بین عملکرد و رهگیری نور. باغ‌های سیب و میوه‌های هسته‌دار مدرن با تراکم بالا کاشته می‌شوند و درختان با استفاده از پایه‌های کوتوله و هرس شدید کوچک نگه داشته می‌شوند. این سیستم ها رهگیری نور توسط سایبان را به حداکثر می رساند.

استراتژی آرایش درختان در کشورهای مختلف

در چین، هیچ طرح استانداردی وجود ندارد، اگرچه اکثر کشاورزان کاشت نزدیک 2.5 تا 3.0 متر در 3.5 تا 4 متر (825 تا 1100 درخت در هکتار) را ترجیح می دهند. آنها معمولاً محصولات دیگری مانند لوبیا، بادام زمینی، سیب زمینی، سبزیجات، آناناس و پاپایا را در ردیف های میانی می کارند و پس از چند سال باغ را به 300 درخت در هکتار کاهش می دهند.
در ویتنام، بسته به حاصلخیزی خاک و توپوگرافی، فاصله طبیعی اتخاذ شده 7 یا 8 متر است. باغ های پر تراکم بسیار کمی وجود دارد. فواصل کاشت در تایلند بین 3 تا 8 متر است و فاصله های نزدیک تر به مدیریت باغ های میوه بالاتر از کاشت های سنتی نیاز دارد.
باغداران سنتی در هند از فاصله 9 تا 10 متری استفاده می کنند که معادل 100 درخت در هکتار در یک سیستم مربع کاشته می شود. درختان قدیمی در این باغ ها ممکن است 10 یا 12 متر ارتفاع داشته باشند. همچنین کاشت های آزمایشی در 4.5 متر در 4.5 متر در 9 متر (329 درخت در هکتار)، در پرچین های دوتایی (شکل 16) وجود دارد. کاشت‌های نزدیک‌تر، تولید میوه بیشتر در هکتار را فراهم می‌کند و به همان اندازه میوه‌های خوبی را به عنوان کاشت سنتی فراهم می‌کند. هرس سبک پس از برداشت توصیه می شود.