چرخ و آج فولادی

آن ماشین های اولیه بدون شک برای سرعت بخشیدن به امور در دنیای کشاورزی مفید بودند. سرزمین خشک و نسبتاً غرب میانه برای چرخ فولادی آنها مشکلی نداشت. هر چند در جاهای دیگر زمین نرم تر بود. چرخ های فولادی فاقد کشش مطلوب هستند و انرژی موتورهای کوچک اسب بخار را هدر می دهند. برای مدتی پاسخ این بود که از تیغه های فولادی استفاده شود. یکی از بزرگ‌ترین آج ها توسط شرکت استرالیایی ارائه شد. در دهه 1920 آنها چندین تراکتور آمریکایی را اقتباس کردند و قرار بود به بزرگترین تولید کننده تراکتور در استرالیا تبدیل شوند. این آج های بزرگ بیشتر شبیه میخ‌ها بودند و در پیکربندی‌های متعددی وجود داشتند که برخی از آنها بیش از ۱۱ سانتی‌متر نفوذ به زمین دارند.
آج های فولادی شمشیر دو لبه بودند. آنها در زمین برای کشش خوب بودند اما برای حل مسائل مربوط به تراکم خاک کارکرد چندانی انجام ندادند. این وزن قابل توجه، هنگامی که بر روی سیستم‌های جاده‌ای نوپایی که در بسیاری از کشورها در حال توسعه هستند، رانده می‌شود، باعث ترک خوردگی و آسیب به جاده‌ها می‌شود. بنابراین، بند ها یا باید قبل از حرکت بر روی آنها برداشته می شدند یا با محافظ فولادی پوشانده می شدند (بدون شک وزن بیشتری را اضافه می کردند). در بدترین حالت، این به سادگی از آسیب دیدن جاده جلوگیری نکرد. در بهترین حالت، وقت گیر و آزاردهنده بود.

اولین چرخ تراکتور لاستیکی

اکنون واقعاً واضح به نظر می رسد، اما ممکن است در اوایل دهه 1900 به طور کامل روشن نبود. اما اگر چرخ‌های بزرگ فولادی جاده‌ها را تخریب می‌کردند، منطقی بود که بدون ایجاد آسیب به آنچه در حال استفاده است نگاه کنیم. یعنی تایرهای لاستیکی که توسط خودروها استفاده می شود. طبق همه منابع، شرکت هاروستر بین المللی اولین کسی بود که به سمت چرخ لاستیک حرکت کرد. در سال 1918، آنها دستگاهی را با چرخ‌های لاستیکی توپر در جلو و بلوک‌های لاستیکی توپر که در قسمت‌های عقب به آج های فولادی قالب‌گیری شده بود، مجهز کردند. آنها در جاده کمک کردند و تراکتور راحت حرکت می کرد، اما مشکلاتی را در مزارع ایجاد کردند، جایی که آنها فاقد چسبندگی و کشش لازمه بودند.

اولین لاستیک تراکتور بادی

در تکامل تاریخچه تایر های تراکتور، وقتی صحبت از معرفی لاستیک پنوماتیک می شود کمی بحث برانگیز است. در سال 1932، آلیس چالمرز، سازنده تراکتور، آزمایش تایرهای بادی کم فشار هواپیماها را آغاز کرد. آنها به معنای واقعی، چرخ ها چرخ های بادی هواپیما را باز کردند و به تراکتور مدل یونیورسال خود وصل کردند. آن لاستیک‌های هواپیما لاستیک‌های 48×12 ساخت شرکت فایراستون بودند. آزمایشات اولیه موفقیت آمیز بود و هاروی فایرستون برای کمک به توسعه اولین تایرهای پنوماتیک در تراکتور دعوت شد.

علیرغم اینکه تایرها در آزمایشات بسیار موفق بودند، با استقبال فوری روبرو نشدند. در واقع، آنها عملاً توسط کشاورزان محافظه کاری که ریسک کمتری در عملیات خود داشتند و در مشکلات اقتصادی زیادی که در آن دوران با آن مواجه بودند، با استقبال بالایی مواجه نشدند. برای غلبه بر مخالفت ها و اثبات ارزش خود، آلیس-چالمرز و فایر استون کمی روی بازاریابی تاثیرگذار اولیه تمرکز کردند. یعنی، آنها خدمات بارنی اولدفیلد، مشهورترین اتومبیل رانی آن زمان را به خدمت گرفتند. تیمی از تراکتورها و رانندگان مدل یونیورسال (از جمله بارنی) به 7 نمایشگاه ایالتی در سراسر غرب میانه در آمریکا رفتند، جایی که مسابقات تراکتورسازی را برای نمایش بیشترین سرعت ممکن با لاستیک‌های جدید انجام دادند. گفته شد در طول این تور، بارنی رکورد جهانی سرعت تراکتور یعنی 64.28 مایل در ساعت (کمی بیش از 100 کیلومتر در ساعت) را ثبت کرد.
به نظر می رسد حرکت سریع در جاده با تراکتور حتی برای مدتی در آنجا مد شده بود. جریمه ای که برای دستگیر شدن با سرعت زیاد در جاده ها با تراکتور بسیار کمتر از تبلیغاتی بود که برای دستگیر شدن انجام می شد، برای برخی ارزش آن را داشت. به طور مثال، اگر تراکتوری با سرعت 110 کیلومتر در ساعت در بزرگراه اوکلند می‌لنگ حرکت کند، به راحتی می‌توان دید تبلیغاتی چند دلاری به دست آورد (به هر حال از کسی حمایت نمی‌کنیم که این کار را انجام دهد).
حتی یک نکته جالب آنکه، اگر پرورش دهندگان پرتقال در فلوریدا نبودند، هیچ یک از اینها ممکن بود اتفاق نیفتاده باشد. آن‌ها از چرخ‌های فولادی که محصولشان را خراب می‌کرد خسته شده بودند و این آنها بودند که با آلیس-چالمرز تماس گرفتند تا ببینند برای همه این‌ مشکلات چه می‌توان کرد.
طی چند سال بعدی، استفاده از تایرهای بادی در کشاورزی به صورت انفجاری توسعه یافت، به حدی که تا سال 1940، 95 درصد بازار را تشکیل می دادند. جالب اینجاست که بیشتر اینها بر اساس وعده بسیار دقیقی بود که لاستیک های جدید انجام گرفت. رئوس این تبلیغات موارد زیر را شامل می شد.

•  کشش را بهبود بخشد.
• اجازه دهید تراکتورها در یک روز زمین بیشتری را پوشش دهند.
• سوخت کمتری مصرف کنید.

لاستیک تراکتور امروزی

وعده‌های داده شده از آن لاستیک‌های پنوماتیک اولیه به تایرهای کشاورزی IF و VF امروزی نیز منتقل می‌شود. آنها کشش را بهبود می بخشند، اجازه می دهند زمین بیشتری در یک روز پوشش داده شود و به این معنی است که سوخت کمتری مورد نیاز است. آنها همچنین سبک تر می شوند که منجر به کاهش فشردگی خاک می شود. فقط می توانید تصور کنید که این کار چقدر باعث خوشحالی یک پرورش دهنده پرتقال فلوریدایی می شود.

فناوری تایرهای VF واقعاً جدید نیست. از حدود سال 2003 در خارج از کشور وجود داشته است، اگرچه این یک معرفی جدیدتر برای این سواحل است. در مورد سرعت استفاده از لاستیک، این غیرعادی نیست.

VF در تایرهای VF مخفف “Very High Flexion” یعنی تایرهایی با انعطاف بالاست (بله می دانیم که در واقع باید VHF باشد، اما قبلاً این مخفف برای موارد دیگر استفاده شده و منقضی شده است) و اشاره بسیار خوبی به آنچه این فناوری انجام می دهد ارائه می دهد. اساساً به این معنی است که لاستیک می تواند بیشتر منعطف شود. این یک ترکیب خاص است که به این معنی است که دیواره های جانبی می توانند بیشتر خم و منعطف شوند. یا خم شدن. آنها بسیار بسیار با شیب کم و غیر ناگهانی هستند. برای انجام این کار، لاستیک های VF نیاز به پوشش قوی بیشتری دارند. این موضوع، به آن‌ها اجازه می‌دهد تا در جای مناسب، نزدیک به آج تایر خم شوند.
به طرز عجیبی، تاریخ در حال تکرار است. علیرغم مزایای بسیار مستند تایرهای IF و VF، آنها با کمی مقاومت از سوی کشاورزان مواجه شده اند. شاید نیاز به همکاری با لوئیس همیلتون برای چند نمایشگاه دیگر باشد؟

در مورد فردا، چه کسی می داند. جستجوی دائمی برای عملکرد بهتر مطمئناً باعث پیشرفت خواهد شد. یک چیز مطمئن است، از زمانی که چرخ اختراع شد، نوآوری ها همچنان در حال چرخش هستند.