تراکتورهای خودران

اتوماسیون تقریباً هر صنعتی را تغییر شکل می دهد. ما در جریان به اصطلاح “انقلاب صنعتی چهارم” زندگی می کنیم، که در آن ماشین های هوشمند به طور فزاینده وظایفی را بر عهده می گیرند که قبلا فقط توسط انسان ها قابل اجرا بودند.
کشاورزی – مانند بخش پزشکی و سلامت، خرده‌فروشی، یا هر دسته صنعتی دیگر – با امکانات اتوماسیون و هوش ماشینی در حال تغییر شکل است.
اختلال همیشه با معاوضه های خود همراه است، اما شکی نیست که اتوماسیون مزایای مثبت زیادی برای کشاورزی به ارمغان آورده است.

تاریخچه تراکتور بدون راننده

ایده تراکتور بدون راننده از اوایل سال 1940، زمانی که فرانک دبلیو اندرو تراکتور خود را اختراع کرد، مطرح شد. برای هدایت تراکتور بدون راننده خود، یک بشکه یا چرخ ثابت را در مرکز میدان قرار می‌دادند و دور آن کابلی را می‌پیچیدند که به بازوی فرمان در جلوی تراکتور متصل است. در دهه 1950، فورد یک تراکتور بدون راننده را توسعه داد که آنها آن را “Sniffer” نامیدند، اما هرگز تولید نشد زیرا نمی‌توانست آن را بدون عبور سیم زیرزمینی از طریق زمین کشاورزی عملیاتی کند. تا سال 1994، زمانی که مهندسان مؤسسه تحقیقاتی Silsoe سیستم تجزیه و تحلیل تصویر را توسعه دادند که برای هدایت یک تراکتور کوچک بدون راننده طراحی شده برای گیاهان و گیاهان ریشه ای استفاده می شد، هیچ پیشرفت عمده ای در فناوری تراکتورهای بدون راننده وجود نداشت. این تراکتور جدید همچنین می‌تواند پیچ‌های خفیف سربالایی را تحمل کند.

فناوری‌های فعلی تراکتورهای بدون راننده بر اساس پیشرفت‌های اخیر در وسایل نقلیه بدون سرنشین و فناوری کشاورزی است. تراکتور به عنوان یک وسیله نقلیه موتوری قدرتمند با آج های بزرگ و سنگین تعریف می شود که برای کشیدن ماشین آلات کشاورزی و سایر وسایل نقلیه استفاده می شود. معمولاً این اصطلاح برای توصیف یک وسیله نقلیه مزرعه ای استفاده می شود که قدرت و کشش را برای مکانیزه کردن فعالیت های کشاورزی فراهم می کند. کشاورزی دقیق یک تغییر عمده در فناوری بود که در دهه 1980 رخ داد. نتیجه این کار تراکتورهایی بود که کشاورزان با کمک دستگاه‌های GPS و رایانه‌های داخلی سوار می‌کردند. کشاورزی دقیق بر به حداکثر رساندن بازده و در عین حال استفاده از حداقل منابع تمرکز دارد. با کمک دستگاه های جی پی اس و رایانه، کشاورزان می توانند از تراکتورها به طور موثرتری استفاده کنند.

باز کردن قفل افزایش بهره وری

جهان در حال حاضر با کمبود شدید استعداد مواجه است و تجارت کشاورزی عواقب آن را احساس می کند. خوشبختانه، وسایل نقلیه کشاورزی خودمختار به مزارع اجازه می دهد تا کارهای بیشتری را با کمتر انجام دهند. حتی اگر با کمبود نیروی انسانی مواجه باشند، اپراتورهای مزرعه می توانند در سطحی که نیاز دارند به فعالیت خود ادامه دهند.
علاوه بر این، از طریق شیوه‌های کشاورزی اتومات، می‌توانند کارگران ماهر را آزاد کنند تا روی فعالیت‌های اصلی مانند برنامه‌ریزی فصل کاشت، تعمیر و نگهداری تجهیزات و مدیریت تولید تمرکز کنند – در حالی که به هوش مصنوعی اجازه می‌دهند وظایف فیزیکی و تکراری را انجام دهد. علاوه بر این، تراکتورهای مزرعه مستقل می توانند در تاریکی کار کنند و ساعات کار کشاورزی طولانی تری را در طول سال فراهم کنند.
تراکتور بدون راننده یک وسیله نقلیه مزرعه مستقل است که نیروی کششی (یا گشتاور) بالایی را در سرعت های آهسته برای اهداف خاکورزی و سایر کارهای کشاورزی انجام می دهد. بدون راننده در نظر گرفته می شود زیرا بدون حضور انسان در داخل خود تراکتور عمل می کند. مانند سایر وسایل نقلیه زمینی بدون سرنشین، آنها طوری برنامه ریزی شده اند که به طور مستقل موقعیت خود را مشاهده کنند، سرعت تصمیم گیری کنند و از موانعی مانند افراد، حیوانات یا اشیاء در میدان در حین انجام وظیفه خود اجتناب کنند. تراکتورهای مختلف بدون راننده به فناوری خودرانی کامل و خودرانی تحت نظارت تقسیم می‌شوند. ایده تراکتور بدون راننده در اوایل سال 1940 ظاهر شد، اما این مفهوم در چند سال اخیر به طور قابل توجهی تکامل یافته است. آنها به سادگی با کمک یک ناظر که پیشرفت را در ایستگاه کنترل یا با یک تراکتور سرنشین دار نظارت می کند، عمل می کنند.

افزایش بهره وری و سود دهی مزرعه

اتوماسیون کشاورزی امکان تولید محصولات تازه‌تر، سریع‌تر و پایدارتر را فراهم می‌کند. برخلاف مردم، ماشین‌ها می‌توانند برای مدت طولانی‌تری کار کنند – نیازی به خوردن یا خوابیدن ندارند – و حاشیه خطای آنها کاهش می‌یابد. این بدان معنی است که تولید سریعتر است و بازده سود پایدارتر است. به همین دلیل است که شرکت های کشاورزی در پهپادها، تراکتورهای خودران، دروگرهای رباتیک، آبیاری مستقل و کاشت ربات ها سرمایه گذاری می کنند.
علاوه بر این، در حالی که اتوماسیون بهره‌وری، بازده و نرخ خروجی را افزایش می‌دهد، هزینه‌های مصرف‌کننده را افزایش نمی‌دهد زیرا ماشین‌ها به نگهداری کمتری نسبت به نیروی انسانی نیاز دارند.