نکات: خاک ورزی اولیه

دندانه ها یا شاخه های مستقیم و باریک (با عرض 2 اینچ) روی یک گاوآهن چیزل یا زیر شکن اجازه نفوذ عمیق به خاک را می دهد، با کمترین چرخش خاک و دفن بقایای با هر وسیله خاکورزی اولیه. تغییر دادن به شاخه های پیچ خورده باعث افزایش اختلاط خاک، دفن بقایای بیشتری را ایجاد کرده و خاک را در معرض فرسایش قرار می دهد.
اخیراً بحث ها و تحقیقات زیادی در مورد مزایای ریپرهای عمیق صورت گرفته است. در صورتی که از ریپر یا زیرشکن عمیق برای درمان تراکم واقعی خاک استفاده شود، استفاده از ریپر در شرایط خاک خشک توصیه می شود. با این حال، از آنجایی که بهترین نتایج در خاک های خشک رخ می دهد، این عملیات ممکن است به عنوان یک عمل پاییزی به جای سرمایه گذاری در خاک ورزی بهاره مناسب باشد. با تیغه ها یا ساقه های بسیار باریکی که از 12 تا 14 اینچ در خاک نفوذ می کنند، ریپر های عمیق خاک را در صفحات شکسته که عمق آنها به صورت مورب از نوک ابزار تا سطح خاک کشیده می شوند، مقاومت خاک را می شکنند، لایه متراکم خاک را می شکنند و امکان توسعه ریشه را فراهم می کنند. سیستم های ریشه گیاهانی که به شدت احتیاج به ریشه زنی دارند با ریشه زنی و نفوذ در اعماق خاک و بین لایه های فشرده آن، دسترسی بیشتری به رطوبت و مواد مغذی زیرزمینی در سرتاسر پروفایل خاک دارند.
اما به یاد داشته باشید، خاک‌ورزی اولیه بر شکستگی خاک متمرکز است و در حالی که خاک را سست می‌کند، ساختار خاک را از بین می‌برد و مقدار زیادی از بقایای محصول را مدفون می‌کند – به ویژه آن دسته از محصولات شکننده مانند بقایای دانه سویا – و البته با لخت شدن سطح، خاک را در معرض فرسایش قرار می‌دهد. عملیات خاک ورزی اولیه باید آخرین انتخاب در هنگام بهبود بهره وری خاک باشد. بدین معنی که برای بهبود بهره وری خاک موارد دیگر بر خاکورزی مقدم است و اگر سعی شود آخرین انتخاب خاکورزی باشد بهتر است.

خاک ورزی ثانویه

وقتی صحبت از نکات خاک‌ورزی ثانویه می‌شود – آماده‌سازی بستر بذر خاک برای کاشت – بیشتر کشاورزان از کولتیواتور یا دیسک های مزرعه استفاده می‌کنند. کولتیواتورهای مزرعه به انواع نقاط درگیر خاک مجهز هستند، از بیلچه های باریک گرفته تا بیل ها و پنجه غازی های پهن تر.
دیسک های کشاورزی، کولتیواتورها و روتیواتورها در اشکال و اندازه‌های مختلفی وجود دارند. شکل مشخص می کند که نقاط درگیر خاک در خاک چه می کنند: تیغه های های باریک تمایل به شکستن و نفوذ در خاک دارند، تیغه های عریض تر و پهن تر تمایل به بلند کردن و مخلوط کردن خاک و بقایای سطحی دارند و معمولاً برای ترکیب شیمیایی استفاده می شوند. تنظیم یک تیغه در زاویه تیزتر (یا “پیچ”) معمولاً به این معنی است که خاک بیشتری مختل می شود. وزن اجرا و ادوات توسط خاک زیرین پشتیبانی می شود. بنابراین، خاک مرطوب و تقریباً اشباع شده را می توان در زیر خاکورزی ثانویه فشرده کرد.

مسائل دیگر

فاصله ساقه روی ادوات و همچنین سرعت عملیاتی و عمق عملیاتی، همگی بر میزان بقایای دفن شده توسط هر وسیله خاکورزی تأثیر می‌گذارند. افزایش عمق و تا حدودی سرعت بیشتر باعث می شود که خاک بیشتری روی بقایای محصول پرتاب شود و در نتیجه دفن بقایا بیشتر گردد.

ثبات در حفظ نقاط درگیر خاک در ادوات خاکورزی نیز مهم است. تنظیم صحیح فقط نیمی از شاخه ها در هر وسیله به این معنی است که ابزار در هر پاس یا مسیر خاکورزی تنها 50 درصد موثر خواهد بود. بنابراین، نگهداری و تنظیم مناسب ادوات کلیدهای دستیابی به نتایج مطلوب است. به جای اینکه صرفاً به سختی و سرعت در طول فصل بچرخید و بی توجه انتخاب ادوات با سرعت کار کنید و به شانس اعتماد کنید، ارزش آن را دارد که زمان لازم برای تنظیم، آزمایش و نگهداری صحیح ادوات و بررسی روزانه آن صرف کنید.

شرایط لازم برای کشت

زمان بندی مهم است. علف های هرز کوچک فاقد سیستم ریشه ای عمیق و گسترده هستند و مدیریت آنها با کولتیواتور آسان تر از علف های هرز بزرگتر است. بنابراین، کشت زمانی موثرتر است که زودتر انجام شود. مدیریت علف‌ها نیز به دلیل سیستم ریشه‌ای فیبری آن‌ها با کشت دشوار است. کشت در خاک مرطوب به علف های هرز اجازه می دهد تا ریشه دوانده و به رشد خود ادامه دهند، همچنین ممکن است باعث تراکم سطح خاک شود.

تأثیر خاکورزی بر کاهش رطوبت خاک

کشت باعث افزایش از دست دادن رطوبت خاک از لایه سطحی (2 اینچ بالایی) می شود. هنگامی که یک سله خاک تشکیل می شود، تبخیر بسیار کمی در سطح خاک رخ می دهد. بنابراین، خاکورزی سطح خاک را بهم میزند و تبخیر و از دست دادن رطوبت خاک را افزایش می دهد. هر بهم خوردگی خاک باعث از دست رفتن رطوبت خاک می شود. میزان تأثیر چنین رطوبتی بر محصولات نیز به وضعیت رطوبت خاک در اعماق کمتر از 3 اینچ بستگی دارد. با این حال، رطوبت خاک زیر لایه سطحی (3 اینچ و عمیق تر) کمتر تحت تأثیر کشت قرار می گیرد.

سایر اثرات خاکورزی

خاکورزی و مخصوصا خاکورزی که در مرحله داشت انجام می شود ممکن است به گیاهان، به ویژه سیستم ریشه آنها آسیب برساند. هنگامی که رطوبت خاک محدود است، خاک ها ساختار عظیمی دارند و هر گونه بهم زدن خاک می تواند به سیستم های ریشه تازه تشکیل شده آسیب برساند. علاوه بر این، احتمال فرسایش خاک افزایش می یابد زیرا کشت می تواند بقایای محصول را دفن کند و خاک را سست و نرم کند. به طور معمول، کشت پوشش باقیمانده را از 5 تا 10 درصد کاهش می دهد.
از معایب دیگر می توان به افزایش مصرف سوخت، صرف زمان بیشتر در مزارع و خطر مدیریت ناکارآمد علف های هرز اشاره کرد. کشت عمیق در واقع مشکلات علف های هرز را بیشتر می کند البته این کار را با کشیدن بذر علف های هرز عمیق به سطح یعنی جایی که ممکن است جوانه بزند انجام می دهد. همچنین خاکورزی باعث افزایش محتوای هوا و اکسیژن در سطح خاک و اکسیداسیون و مصرف مواد آلی می شود.