اولین تراکتورها، به معنای وسایل نقلیه کششی با موتور، از موتورهای بخار ثابت و قابل حملی که در اواخر قرن نوزدهم در مزارع کار می‌کردند رشد کردند و تا دهه 1890 برای کشیدن گاوآهن استفاده می‌شدند. تا سال 1903، دو مخترع اهل آمریکا با موفقیت اولین تراکتور آمریکایی را با استفاده از یک موتور دو سیلندر بنزینی ساختند. شرکت آنها به ساخت 15 تراکتور کشاورزی ادامه داد. تراکتور 14000 پوندی آنها اکنون در موزه ملی تاریخ آمریکا اسمیتسونیان در واشنگتن دی سی به عنوان قدیمی ترین تراکتور موتور احتراق داخلی موجود در ایالات متحده به نمایش گذاشته شده است. مدیر فروش آن شرکت، به عنوان بخشی از کمپین تبلیغاتی خود، یک کلمه جدید برای توصیف محصول خود اختراع کرد: تراکتور. تراکتورها در ابتدا، الهام‌بخش تانک‌هایی بود که برای استفاده در جنگ توسط بریتانیایی‌ها و فرانسوی‌ها ساخته می شدند.

بین سالهای 1916-1922، بیش از 100 شرکت، تراکتورهای کشاورزی را برای مصارف کشاورزی تولید می کردند. جان دیر قبلاً اولین گاوآهن فولادی را در سال 1837 ایجاد کرده بود و در سال 1927 اولین کمباین را تولید کردند. در سال 1928، اولین تراکتور همه منظوره معرفی شد که امکان کاشت و کشت سه ردیف را در یک زمان فراهم کرد و بهره وری را افزایش داد. تسمه و شافت پی تی او، که از ابتدا در تراکتور تعبیه شده اند، به تراکتور اجازه می دهد تا از وسایل مکانیزه و ملحقاتی که به توان دورانی نیاز دارند استفاده کند. شافت پی تی او یک مسیر تکاملی را طی کرد. در ابتدا چرخگرد بودند و با سرعت پیشروی تناسب داشتند در ادامه موتور گرد شدند و این امکان فراهم شد تا تراکتور وقتی که ایستاده است و حرکتی ندارد از توان محور خرمنکوب استفاده کند ضمن اینکه اجازه می داد ابزارها با سرعت ثابت بدون توجه به سرعت پیشروی کار کنند. بسیاری از تراکتورهای مدرن همچنین دارای یک سیستم هیدرولیک هستند که توسط یک پمپ روغن کار می‌کند که روی تراکتور یا روی تریلر نصب شده است.
فوردسون اولین تراکتوری بود که توسط فورد در ایالات متحده فروخته شد و به سرعت محبوب شد: فورد در سال 1921 36000 تراکتور فروخت. تا سال 1923، 75 درصد تراکتورهای خریداری شده در ایالات متحده فوردسون بودند، اما این شرکت به نوآوری خود ادامه نداد. در سال 1928، با کاهش فروش، فورد تولید تراکتور در ایالات متحده را کنار گذاشت.

 تا اواخر دهه 1930، تراکتورهای کشاورزی دارای چرخ‌های فولادی بودند و کشاورزان در مورد اینکه آیا چرخ‌های لاستیکی می‌توانند به اندازه چرخ‌های فولادی کار انجام دهند، بسیار محتاط بودند. با این حال، تا سال 1939، تراکتور مدل جدیدتر با استارت و چراغ های الکتریکی، چرخ های لاستیکی و قدرت اسب بخار بالاتر معرفی شدند. تراکتور مدل به روز اولین تراکتور جان دیر بود که بیش از 40 اسب بخار قدرت داشت و همچنین اولین تراکتور دیزلی بود.

در حالی که بریتانیا بر روی نیروی بخار متمرکز بود، تراکتورهایی با موتورهای بنزینی شروع به ورود به مزارع آمریکایی کردند.

اولین تراکتوری که گزارشات تاریخی برای آن باقی مانده است در سال 1889 توسط شرکت موتور گاز چارتر که متعلق به جان چارتر بود ساخته شد. اولین طراحی او از چرخ ها و گیربکس از یک موتور کششی بخار استفاده کرد که توسط یک موتور بنزینی تک سیلندر اتو کار می کرد. نیکلاس اتو اولین موتور بنزینی موفق چهار زمانه را در سال 1876 در آلمان ساخته بود و موتورهایی که بر اساس حق ثبت اختراع او و نام او را یدک می کشیدند از سال 1878 در آمریکا تولید می شد. جزییات کمی از اولین ماشین چارتر باقی مانده است، اما می دانیم که یک ماشین کوبنده نیرو می داد و عملکرد احتمالاً رضایت بخش بود زیرا پنج یا شش تراکتور چارتر دیگر فروخته شد. این موفقیت بلندمدتی نبود، اما احتمالاً الهام بخش دیگران برای آزمایش جایگزین‌هایی برای بخار بود. کیس در سال 1892 یک تراکتور آزمایشی با استفاده از برخی اجزای موتور کششی و یک موتور دو سیلندر بنزینی با قدرت 20 اسب بخار ساخت. کار توسعه روی این پروژه چندین سال ادامه داشت تا اینکه به دلیل قابلیت اطمینان ضعیف موتور رها شد.

تعداد زیادی ادوات تراکتوری برای طیف وسیعی از کاربردها توسعه یافتند. در کشاورزی، ادوات کلیدی تراکتور شامل ادوات خاکورزی و کولتیواتور برای کنترل علف‌های هرز، خطی و ردیف کارها و بذرپاش برای کاشت محصولات، نشاء‌کار برای کاشت نشاء در مزرعه، پخش‌کننده‌های کود و بذر، دستگاه‌های بسته بند برای یونجه و کاه، سمپاش‌ها و آفت‌کش‌ها لز جمله ادوات پرکاربرد در کشاورزی هستند. برخی از کمباین ها که برای برش و کوبیدن دانه ها استفاده می شوند، توسط تراکتور کشیده می شدند. وسایل اضافی تراکتور در صنعت، محوطه سازی و ساخت و ساز رایج هستند. یک دنباله بند مته مانند برای حفاری و چاله کنی در زمین و همچنین ادواتی مثل بیل های صاف کن برای پهن کردن خاک و صاف کردن آن از جمله ادوات اولیه بودند که به تراکتور متصل می شدند. ماشین‌های چمن‌زن، علف‌های هرز و سایر گیاهان را تا ارتفاعی قابل کنترل برش می‌دهند. بیل های لودری جلو دارای بازوهای متحرک و ابزارهای مختلف برای برداشتن و بلند کردن هستند. همه اینها ادواتی بودند که به تدریج و با گذر زمان ساخته شدند و تراکتورها توان مورد نیاز آنها را فراهم می کردند.
اکثر تراکتورهای مدرن با موتورهای احتراق داخلی کار می کنند که با بنزین، نفت سفید ، LPG یا سوخت دیزل کار می کنند. نیرو از طریق شفت پروانه به گیربکس 8 یا 10 سرعته و از طریق دیفرانسیل به دو چرخ بزرگ محرک عقب منتقل می شود. موتور ممکن است از حدود 12 تا 120 اسب بخار یا بیشتر باشد. تا سال 1932، زمانی که چرخ های لاستیکی بادی بزرگ با آج‌های عمیق معرفی شدند، همه تراکتورهای مزرعه‌ای چرخدار دارای لاستیک‌های فولادی با خرطوم‌های بلند و باریک بودند تا با زمین درگیر شوند و کشش را فراهم کنند.
سازندگان برخی از جایگزین‌های موتورهای احتراق داخلی را آزمایش کردند، اما در نهایت موتور دیزلی پیروز شد. در سال 1961 اینترنشنال هاروستر HT-340 را ساخت. یک توربین 90 پوندی سبک که توان 85 اسب بخار قدرت تولید می کرد، اما بسیار پر سر و صدا بود و مقادیر زیادی سوخت مصرف می کرد. در حالی که توربین به عنوان یک منبع انرژی عملی موفقیت آمیز نبود، انتقال هیدرواستاتیکی مورد استفاده واقعی قرار گرفت. این تراکتور در حال حاضر در باشگاه موتورهای تراکتور و گاز عتیقه ایلینوی و ایندیانا به نمایش گذاشته شده است.